Lucifer Mo'Blues (B/F) Blue Monday Blauwe Kater Leuven (10-02-2019) reporter & photo credits: Rootsville info club: Blauwe Kater info band: Lucifer Mo'Blues © Rootsville 2019

Een club zoals de "Blauwe Kater" te Leuven die blijft trouw zweren aan de wekelijkse dosis blues daar moeten we toch bewondering voor hebben. Voor de doemdenkers die beweren dat blues op een dood spoor zit, voor die pessimisten hebben we maar één enkel goede raad, zak eens af naar de Vismarkt te Leuven. Het is daar waar de blues liefhebbers samen met de unief-studenten iedere maandag uit de bol gaan op onze ouwe getrouwe blues. Het is ook daar dat Gert & co iedere maandag voor een gratis concert zorgen onder de algemene noemer "Blue Monday". Blauw, niets van dit alles maar volledig levendig dat is de beleving hier in deze iconische kroeg. Wie we ook terug met veel liefde in de armen sluiten is "Kitty Stephie" die enkele dagen uit roulatie was door het misstappen op trede "10" van die verdoemde trap. Welcome back zou John Sebastian dan zingen...Afwezig nu was Bas, ook van de trap gedonderd?

Vandaag op de affiche "Lucifer Mo'Blues" en bij het lezen van die naam moest ik even de wenkbrauwen fronsen. "Lucifer Mo 'Blues" betreft hier het samengaan van 3 muzikanten die verliefd zijn op geluid aka de blues maar ook een nieuwe en frisse wind laten waaien doorheen folk en bluegrass. Een akoestische en eigentijdse beleving gebracht door Lucie Dehli, Fernando Neris en Maurice Chefneux. Vorige zomer pas in de juiste vorm gegoten en nu reeds in de "Blauwe Kater" dat is "Lucifer Mo'Blues" en dus ontbonden wij op deze blauwe maandag onze duivels voor een ontmoeting op deze five corners in Leuven, de crossroads van de blues! Net als vorig jaar staat het concert in het teken van het alternatieve "Colora Festival", Los Colores del Mundo ;-)

voor Lucie en Fernando nog eentje uit vorige ontmoetingen in 2016...

Black Cat meets Blue Cat als we zo op de logo's kunnen vertrouwen. Maurice Chefneux is voor mezelf nog een onbeschreven blad wat uiteraard niet kan gezegd worden van Fernando Neris. Van hem weten we dat de "Delta Blues" in zijn DNA is verweven, meer nog dan zijn passage bij de vroegere "Hoodoogang". Ook wat collega muzikanten aanwezig hier vanavond zoals bassist Geert Zonderman van "Tensfield", in een ander leven nog samen aan de zijde van deze Fernando Neris. Net als vorige week tekende ook bluesharper Bull van de "Good Time Rollers" weerom present.

Ook over het vrouwelijk deel van dit trio hebben we al lettertjes doen vloeien. Van deze "Madame" weten we dat blues ook bij haar diep ingeworteld zit en bezit ze daarenboven ook nog over een echte bluesstem en dat is op zich al opmerkelijk. In 2016 merkte ik deze Lucie Dehli nog op als frontvrouw van "Lucie in The Blue Sky", dit op de 20ste editie van "Nuit du Blues de Charleroi", van onze helaas vorig jaar overleden, Michel Rochetti. Naast haar howlin' voice komt ze zichzelf ook te begeleiden op de "fiddle" en dit samen met de slide van Fernando, ik zou zeggen laat maar komen deze "Lucifer Mo'Blues". We zouden een uitgebalanceerde mix krijgen wan gekende pareltjes samen met nummers van Lucie en Fernando, Lucie in the sky with diamonds zongen The Beatles al in een andere era.

Opener werd "No Mercy In This Land" en gelukkig waren de studenten nog niet al te spraakzaam toen ze "Sitting On Top Of The World" brachten. Dat heerlijke country bluesje dat in 1930 werd geschreven door Walter Vinson en Lonnie Chatmon, twee leden van "The Mississippi Sheiks". We kregen al een hemelse samenzang tussen Lucie en Fernando maar toen Lucie het woord nam met "You Shook Me" ontluikte er bij mij al een zoveelste keer kippenvel. Helaas niet bij de studenten want die begonnen zich meer en meer te roeren. Er was er zelfs eentje die bij Fernando de opmerking kwam maken om het volume te verhogen, zwijg dan verd*mme! In het eerste gedeelte kregen we ook nog "She's All Right" van Muddy Waters en een mooie bluesy versie van Mark Knopfler's "Water Of Love'. Na "Soul of A Man" was voor sommigen het moment aangebroken om wat nicotine binnen te halen en even bij te praten.

De aanvang van deel 2 bracht een opmerkelijke original tot stand want Fernando Neris schreef ooit in een nostalgische bui het instrumentale "Leuven Stroll", dit geheel zonder financiele steun van Tobback destijds. Straf was ook "Walking Blues" en "Sun in My Eyes", net als het nog altijd even mooie "Down in Mississippi", een voorbeeld hoe mooi akoestische blues wel kan klinken. Mijn blues bro' en ik hadden al met een verwoestende blik recht in de ogen gekeken van die kabaal makende tijdelijke Leuvenaars, maar het mocht niet baten. We moesten al met heimwee terug denken aan de lesvrije week van vorige "Blue Monday". Als bisser kregen we nog Jimmy Reed's "Baby What You Want Me To Do" en stelde ik mezelf ook die vraag. Wow, wat zou ik deze "Lucifer Mo'Blues" nog eens graag terug horen in een omgeving die music minded is ingesteld. We zitten dan terug op de eerste rij!

Volgende "Blue Monday" op maandag 18 februari met onze Waalse bro "Lazy Louis". Voor ons Stephie dan met "Careless Love" van Colin Linden, Luther Dickinson & the Tennessee Valentines uit hun recent mind blowing album "Amour". CU!

Lucifer Mo'Blues